Bir Linux sisteminde kullanılmak üzere yeni bir disk hazırlamak basit bir işlemdir. Özel ihtiyaçlarınız varsa süreci değiştirebilecek birçok araç, dosya sistemi biçimi ve bölümleme şeması vardır, ancak temeller aynı kalır.

Bu kılavuz aşağıdaki süreci kapsayacaktır:

• Sistemdeki yeni diski tanımlama.
• Tüm sürücüyü kapsayan tek bir bölüm oluşturma (çoğu işletim sistemi, yalnızca bir dosya sistemi mevcut olsa bile bir bölüm düzeni bekler)
• Bölümü Ext4 dosya sistemiyle biçimlendirme (çoğu modern Linux dağıtımında varsayılandır)
• Önyükleme sırasında dosya sisteminin otomatik olarak bağlanması ve kurulması

Adım 1 — Parted’ı yükleyin​

Sürücüyü bölümlemek için yardımcı programı kullanacaksınız. Düşük seviyeli bir dosya sistemiyle etkileşim kurmak için gerekli komutların çoğu, Linux’ta varsayılan olarak mevcuttur.

Bir Ubuntu veya Debian sunucusundaysanız ve parted kurulu değilse, şunu yazarak yükleyebilirsiniz:
Bir RHEL, Rocky Linux veya Fedora sunucusundaysanız, aşağıdakileri yazarak kurabilirsiniz:


Bu öğreticide kullanılan diğer tüm komutlar önceden yüklenmiş olmalıdır, böylece bir sonraki adıma geçebilirsiniz.

Adım 2 — Sistemdeki yeni diski tanımlayın​

Sürücüyü kurmadan önce, sunucuda doğru bir şekilde tanımlayabilmeniz gerekir.

Bu tamamen yeni bir sürücüyse, sunucunuzda tanımlamanın bir yolu, bir bölümleme şemasının yokluğunu aramaktır. Disklerinizin bölüm düzenini listelemek isterseniz, geçerli bir bölüm düzenine sahip olmayan diskler için bir hata oluşturur. Bu, yeni diski tanımlamaya yardımcı olmak için kullanılabilir:
Yeni, bölümlenmemiş disk için bir hata görmeniz gerekir:


Ayrıca komutu kullanabilir ve ilişkili bölümleri olmayan doğru boyutta bir disk arayabilirsiniz:


Çıktı:


Not: Değişiklik yapmadan önce sunucunuza her yeniden bağlandığınızda kontrol etmeyi unutmayın. Disk tanımlayıcıları, önyüklemeler arasında tutarlı olmayabilir, bu da disk tanımlayıcısını doğru şekilde doğrulamazsanız yanlış diski bölümleme veya biçimlendirme tehlikesi olduğu anlamına gelir.

/dev/disk/by-uuid, /dev/disk/by-label, /dev/disk/by-id gibi daha kalıcı disk tanımlayıcıları kullanmayı göz önünde bulundurun.

Çekirdeğin diskinize atadığı adı bildiğinizde, sürücünüzü bölümleyebilirsiniz.

Adım 3 — Yeni Sürücüyü Bölümlere Ayırın​

Giriş bölümünde belirtildiği gibi, bu kılavuzda tüm diski kapsayan tek bir bölüm oluşturacaksınız.

Bölümleme Standardı Seçme​

Bunu yapmak için önce kullanılacak bölümleme standardını belirtmeniz gerekir. İki seçenek vardır: GPT ve MBR. GPT daha modern bir standarttır, MBR ise eski işletim sistemleri arasında daha yaygın olarak desteklenmektedir. Tipik bir bulut sunucusu için GPT daha iyi bir seçenektir.

GPT standardını seçmek için, tanımladığınız diski aşağıdakilerle geçirin:
MBR biçimini kullanmak için şunu kullanın:

Yeni Bölümü Oluştur​

Biçim seçildikten sonra, aşağıdakileri kullanarak tüm sürücüyü kapsayan bir bölüm oluşturabilirsiniz:
Bu komutu aşağıdaki gibi açıklayabiliriz:

• parted -a opt Varsayılan OPTImal hizalama türünü ayarlayarak Parted’ı çalıştırır.
• /dev/sda bölümlediğiniz disktir.
• mkpart primary ext4 ext4 dosya sistemini kullanarak bağımsız (yani önyüklenebilir, başka bir bölümden genişletilmemiş) bir bölüm oluşturur.
• 0% 100% bu bölümün diskin başlangıcından bitişine kadar uzanması gerektiği anlamına gelir.

öğesini işaretlerseniz, mevcut yeni bölümü görmeniz gerekir:

Çıktı:


Artık yeni bir bölüm oluşturdunuz, ancak henüz bir dosya sistemi olarak başlatılmadı. Bu iki adım arasındaki fark biraz keyfidir ve Linux dosya sistemlerinin çalışma şekline özgüdür, ancak yine de pratikte iki adımdır.

Adım 4 — Yeni Bölümde Bir Dosya Sistemi Oluşturun​

Artık kullanılabilir bir bölümünüz olduğuna göre, onu bir Ext4 dosya sistemi olarak başlatabilirsiniz. Ext4, mevcut tek dosya sistemi seçeneği değildir, ancak tek, bağımsız bir Linux birimi için en basit seçenektir. Windows, NTFS ve exFAT gibi dosya sistemlerini kullanır, ancak diğer platformlarda sınırlı desteğe sahiptirler (yani bazı bağlamlarda salt okunur olacaklar ve diğer işletim sistemleri için önyükleme sürücüsü olarak kullanılamayacaklar) ve macOS, aynı uyarılarla HFS+ ve APFS kullanır. ZFS ve BTRFS gibi Ext4’ten daha yeni Linux dosya sistemleri de vardır, ancak bunlar farklı gereksinimler getirir ve genellikle çok diskli diziler için daha uygundur.

Bir Ext4 dosya sistemini başlatmak için yardımcı programı kullanın. Bayrakla birlikte bir bölüm etiketi ekleyebilirsiniz. Bu sürücüyü tanımlamanıza yardımcı olacak bir ad seçin:

Not: Diskin tamamını değil, bölümün yolunu sağladığınızdan emin olun. Linux’ta disklerin sda, sdb, sdc, vb. gibi adları vardır. Bu disklerdeki bölümlerin sonuna bir numara eklenir.
Bölüm etiketini daha sonra değiştirmek isterseniz şu komutu kullanabilirsiniz:


Bölümünüzü tanımlamanın tüm farklı yollarını görebilirsiniz. Bölümün adını, etiketini ve UUID’sini bulmalısınız.

Bazı sürümleri tüm bu bilgileri bağımsız değişkenle yazdırır:
Bunları manuel olarak ve ardından ilgili seçeneklerle de belirtebilirsiniz:


Bunun gibi bir çıktı almalısınız. Vurgulanan çıktı, yeni dosya sistemine başvurmak için kullanabileceğiniz farklı yöntemleri gösterir:
Bir sonraki adımda dosya sistemini bağlarken kullanacağınız için bu çıktıyı not edin.

Adım 5 — Yeni Dosya Sistemini Bağlayın​

Şimdi, kullanmak için dosya sistemini bağlayabilirsiniz.

Dosya Sistemi Hiyerarşi Standardı, geçici olarak bağlanan dosya sistemleri (çıkarılabilir sürücüler gibi) için dizinin veya altındaki bir alt dizinin kullanılmasını önerir. Daha kalıcı depolamanın nereye monte edileceği konusunda hiçbir öneride bulunmaz, böylece istediğiniz şemayı seçebilirsiniz. Bu öğretici için, sürücüyü /mnt altına bağlayacaksınız.

Aşağıdakileri kullanarak bu dizini oluşturun:

Dosya Sistemini Geçici Olarak Bağlama​

Dosya sistemini aşağıdakileri yazarak geçici olarak bağlayabilirsiniz:

Dosya Sistemini Önyükleme Sırasında Otomatik Olarak Bağlama​

Sunucu her önyüklendiğinde dosya sistemini otomatik olarak bağlamak için dosyaya bir giriş ekleyeceksiniz. Bu dosya, sisteminizin tüm kalıcı veya düzenli olarak takılan diskleri hakkında bilgi içerir. Dosyayı kullanarak veya favori metin düzenleyicinizi açın:/etc/fstabnano
Son adımda, dosya sisteminizin tanımlayıcılarını görüntülemek için komutu kullandınız. Bu dosyada bunlardan herhangi birini kullanabilirsiniz. Bu örnekte bölüm etiketi kullanılır, ancak açıklama satırı satırlarındaki diğer iki tanımlayıcıyı kullanarak satırların nasıl görüneceğini görebilirsiniz:sudo lsblk --fs

/etc/fstab
Öğenin ötesinde, bu seçenekler aşağıdaki gibi çalışır:LABEL=datapartition

• /mnt/data diskin bağlandığı yoldur.
• ext4 bunun bir Ext4 bölümü olduğunu ifade eder.
• defaults bu birimin okuma-yazma desteği gibi varsayılan seçeneklerle bağlanması gerektiği anlamına gelir.
• 0 2 dosya sisteminin hata durumunda yerel makine tarafından doğrulanması gerektiğini, ancak kök biriminizden sonra bir ND önceliği olarak doğrulanması gerektiğini belirtir.2

Not: Man sayfasını kontrol ederek dosyadaki çeşitli alanlar hakkında bilgi edinebilirsiniz Belirli bir dosya sistemi türü için kullanılabilen bağlama seçenekleri hakkında bilgi için kontrol edin.

İşiniz bittiğinde dosyayı kaydedin ve kapatın. Kullanıyorsanız, tuşuna basın, ardından onaylamanız istendiğinde ve ardından .nanoCtrl+XYEnter

Dosya sistemini daha önce bağlamadıysanız, şimdi :

Montajın Test Edilmesi​

Birimi bağladıktan sonra, dosya sisteminin erişilebilir olduğundan emin olmak için kontrol etmeliyiz.

Diskin çıkışta mevcut olup olmadığını komuttan kontrol edebilirsiniz. Bazen, çıktıda çağrılan geçici dosya sistemleri hakkında gereksiz bilgiler içerir ve bunları ekleyerek hariç tutabilirsiniz:
Ayrıca, bir test dosyasına yazarak diskin okuma ve yazma yetenekleriyle takılıp takılmadığını da kontrol edebilirsiniz:
Ayrıca, bir test dosyasına yazarak diskin okuma ve yazma yetenekleriyle takılıp takılmadığını da kontrol edebilirsiniz:
Yazmanın doğru şekilde yürütüldüğünden emin olmak için dosyayı geri okuyun:


Çıktı:


Yeni dosya sisteminin düzgün çalıştığını doğruladıktan sonra dosyayı kaldırabilirsiniz:

Son​

Yeni sürücünüz artık bölümlenmiş, biçimlendirilmiş, takılı ve kullanıma hazır olmalıdır. Bu, ham diski Linux’un depolama için kullanabileceği bir dosya sistemine dönüştürmek için kullanabileceğiniz genel işlemdir. Bazı durumlarda daha uygun olabilecek daha karmaşık bölümleme, biçimlendirme ve bağlama yöntemleri vardır, ancak yukarıdakiler genel kullanım için iyi bir başlangıç noktasıdır.